Owczarki szetlandzkie – sheltie stają się w ostatnim czasie coraz bardziej popularną rasą, toteż coraz częściej są one poszukiwane przez różnych nabywców. Część miłośników tej rasy kupuje "sheltie dla siebie" jako nieduże i eleganckie pieski doskonale nadające się nawet do małych mieszkań, nie myśląc o ich wystawianiu…
| Jednak spora część pozostałych hodowców poszukuje szczeniaka, który w przyszłości mógłby odnosić sukcesy wystawowe. W przypadku tych pierwszych nabywców wybór szczenięcia nie przedstawiał kłopotów. Większy problem jest, gdy zależy nam na kupnie dobrego w przyszłości zwierzęcia. Maurice Baker – wieloletni angielski hodowca i sędzia kynologiczny psów tej rasy, w swojej książce "SHETLAND SHEEPDOG TODAY" udziela kilku rad w tym zakresie. Według niego wybór najlepszego szczenięcia z miotu nie jest zbyt trudny nawet dla osoby początkującej i to niezależnie od tego, czy dany miot jest ogólnie dobry czy zły. Dobrze jest natomiast, gdy wcześniej będziemy mieć już pewne rozeznanie o jakości szczeniąt pochodzących od różnych hodowców. Przy wyborze szczeniąt wskazane jest także zwrócenie uwagi na osiągnięcia wystawowe i hodowlane ich rodziców. Faktem jest, że w każdym miocie znaleźć się mogą osobniki wybitne jak i mniej udane, jednak prawdopodobieństwo trafienia na ładnego szczeniaka jest większe w przypadku, gdy pochodzi on od doskonałych rodziców z dobrymi rodowodami niż po psach przeciętnych. Znacznie trudniejszy jest wybór przyszłego zwycięzcy wystaw. Oglądając szczenię po raz pierwszy w wieku 7-8 tygodni trudno szczegółowo określić, na ile może ono jeszcze się zmienić. Nawet gdy widzimy szczenięta już kolejny raz, możemy stwierdzić, że są one inne niż kiedy widzieliśmy je poprzednio. W okresie rozwoju szczenięta praktycznie wszystkich ras bardzo się zmieniają, a szczególnie owczarków szetlandzkich. Toteż wielu nawet doświadczonych hodowców nie jest w stanie określić czy najlepsze w miocie szczenię wyrośnie w przyszłości na pięknego utytułowanego psa. Przy wyborze szczeniąt M. Baker radzi podejść ostrożnie do każdego z nich i dokładnie je obejrzeć w postawie stojącej oraz w ruchu, zwracając uwagę na ogólne wyważenie proporcji. Według M. Bakera szczenię w tym wieku powinno mieć mocną, ale niezbyt ciężką głowę z równomierną w proporcjach częścią twarzową i mózgowo-czaszkową, dobrze wyrzeźbioną kufę, z mocnymi szczękami. Przy wyborze należy unikać wypełnionych zbytnio policzków, gdyż są one wskaźnikiem wydłużonej głowy. Uszy powinny być średniej wielkości i prawidłowo osadzone (wysoko i stosunkowo blisko siebie), zalecane w tym wieku trochę za ciężkie (mocno załamane), gdyż w ciągu następnych 2-3 miesięcy uniosą się do góry. Oczy powinny być poprawnie osadzone, niezbyt duże, a ich linia lekko skośna. W wieku 7-8 tygodni oprawa oczu jest już ciemna, co podnosi elegancję psa. Od wczesnego wieku czaszka musi być płaska i równa a stop dobrze zaznaczony. Szczenięta o zbyt długim pysku, z brakiem stopu i okrąglej głowie należy przy selekcji pomijać. Także prosta lub zbyt krótka część ramieniowa kończyn przednich, złe kątowanie barku i kończyn tylnych, za wysoko osadzony ogon są łatwe do stwierdzenia już we wczesnym okresie. Podobnie krótka szyja jest łatwa do zauważenia w tym wieku i często jest ona powiązana ze zbyt prostą łopatką. Cechy te należy wziąć pod uwagę przy wyborze szczenięcia. Określenie wzrostu przyszłego psa dorosłego na podstawie obecnych obserwacji jest dość trudne do określenia, ale z reguły odrzuca się egzemplarze o nieproporcjonalnie ciężkiej głowie, wielkich stopach i wyraźnie dużych zgrubieniach w nadgarstkach. Po szczegółowym obejrzeniu każdego ze szczeniąt, oglądamy je w ruchu i to ze wszystkich stron, tj. od przodu, tylu i z boku. Obserwujemy przy tym sposób stawiania kończyn przednich i tylnych (powinny być względnie równolegle bez przeplatania), również umięśnienie oraz długość grzbietu, który nie może być zbyt długi ani zbyt krótki. Przy długim grzbiecie pies wygląda nieproporcjonalnie, przy zbyt krótkim – na zbyt nabitego w swej masie. Szczenię o średniej długości grzbietu z długą szyją i stosunkowo wysoko noszoną głową zawsze wyglądać będzie bardziej elegancko. Dokonując wyboru szczenięcia należy zwrócić uwagę również na odpowiednią budowę kośćca (właściwą grubość), lekki owal stóp i dobrą strukturę włosa składającego się z gęstego, krótkiego podszerstka i wykształcającego się dłuższego włosa okrywowego. Jeśli przedtem mieliśmy okazję zobaczyć szczenięta z innych miotów, to porównując je będzie nam łatwiej dokonać teraz odpowiedniego wyboru. W razie wątpliwości zawsze możemy jeszcze zasięgnąć pomocy i rady u hodowcy lub w Sekcji Psów Pasterskich w najbliższym oddziale Związku Kynologicznego. Na podstawie książki: Anna Szulc Artykuł został napisany dla magazynu Collie i sheltie "Liski". Zamieściliśmy go tutaj dzięki zgodzie autorki, za co serdecznie dziękujemy. |
 |