Kogo sędziowie wybrali na szetlanda wszechczasów ?
– przypomnienie z „Magazynu Collie i Sheltie” Numer 2”98/3’98 – artykuł publikowany na portalu za zgodą Agnieszki Fortaszewskiej – hod. Polcolland – część I )
Najlepszy szetland wszechczasów
W angielskiej Kennel Gazette , wydawanej przez tamtejszy The Kennel Klub, poproszono sędziów o wybór najlepszego Shetlanda wszechczasów. Psy mogły pochodzić z przeszłości, lub teraźniejszości, z całego świata. Rekordy popularności pobiła Ch. She’s My Fancy at Sherlet.
Według p. MARGARET NORMAN najlepszym Shetlandem była Ch. She’s My Fancy at Sherlet, którą po raz pierwszy zobaczyła jako kilkumiesięcznego szczeniaka – już wtedy wyróżniającego się. „ …Wyrosła na pięknego Sheltie o absolutnie perfekcyjnych wymiarach, pożądanej masie, a jej budowa była wzorcem – do dzisiejszego dnia jest wykorzystywana do przedstawienia standardu tej rasy. „Fancy” była blue-merle o wspaniałym kolorze mającym dodatkowo pełno białych znaczeń (plamek). Była pełna zalet i chociaż nie prezentowała się efektownie, posiadała niedostrzegalną charyzmę, która za każdym razem przyciągała wzrok. Jej głowa była doskonała – prawdziwy tępy klin z najkształtniejszymi policzkami i zaokrąglonym pyskiem, zwieńczona parą zgrabnych uszu. Jej postawa tworzyła łuk od szyi aż do zadu, dający w sumie sylwetkę idealną dla naszej hodowli. Kąt między barkiem a przedramieniem był wspaniały, co przyczyniało się do cudownego, pewnego ruchu, za który była oceniana. Po 22 brytyjskich championach nadal usiłuję uzyskać takiego psa jak „Fancy”…”. Jako drugiego p. Norman wybrała Ch. Ebony Pride of Glenhill, jako trzeciego Ch. Myriehewe Rosa Bleu.
Zdaniem p. D . A . BLOUNT najlepszym shetlandem jest suka blue merle Ch She’s My Fancy at Sherlet, która dokładnie odpowiadała wzorcowi „…. W jej budowie najwspanialsza była sylwetka z odpowiednią szorstką szatą. Miała szczupłą, wąską, idealną mordę i szczękę, prawidłowy stop, a jej przepięknie osadzone oczy były równie śliczne, jak oczy jej bardzo dobrych, ciemno wybarwionych rywali. Wszystkie te cechy razem z jej małymi uszami, złożyły się na prawdziwy wyraz Shetlanda żwawego, słodkiego, zadziornego. Jej głowa osadzona była na łukowatej szyi i doskonałych ramionach. Miała bardzo zgrabne stopy, proporcjonalną długość ciała, dobry kąt ustawienia tylnych kończyn i płynne ruchy psa pasterskiego – dzisiaj rzadko spotykane”. Na drugim miejscu p . Blount postawiła Ch Durnovaria Double Agent „…. Był on proporcjonalnym psem, bez żadnych skrajności i prawdziwie samczy. Jego głowa sprawiała przyjemność w dotyku, była gładka i jednolita . Jego oczy i uszy były prawidłowo osadzone. Jego kształt był proporcjonalny do wysokości, zgrabne stopy i dobry kąt ustawienia tylnych kończyn. Poruszał się z cudownie wyciągniętą sylwetką psa pasterskiego…”. 
Według p. Blount na trzecie miejsce zasługiwały aż 3 psy , które były prawdziwymi Sheltie: Ch Such a Spree at Shelert, (przodek m.in. „Fancy” i wielu innych championów), czarny Ch Lythwood Snuffels, który zmarł młodo, co jest wielką stratą dla rasy i trikolor Ch Sarval The Delinquent (fot.), rekordowy zdobywca CC. „..Kiedy któryś z tych psów wchodził na ring , ich zalety i pewna prezencja natychmiast przyciągały wzrok…” .
Pani MARY FALLAS uważa, że jakość szetlandów polepszyła się na przestrzeni lat , a na wyróżnienie zasługują: Ch Jefsfire Freelancer, (przodek 12 championów); Ch Antoc Sealodge Spotlight , Ch She’s My Fancy at Sherlet, Ch Drannoc Susiley Spacegirl , Ch Greensands Gangsters Mool of Moonkswood i Ch Shelderon Kin. Największe emocje wzbudzał jednak Ch Sharval the Deliquent „…Ten urodzony w 1968 roku, wyhodowany przez Alberta Wighta, tricolor, miał przepiękny kształt szyi i wspaniale wykształconą głowę. Niestety ze względu na to, że mieszkał w Szkocji, a podróżowanie nie było wówczas tak popularne, nie był często używany jako reproduktor. Zebrał 15 CC i ten rekord należał do niego w latach 1971 do 1985. Spłodził dwóch champonów, a 40 spośród jego potomków zdobyło tytuł championa rasy. Był dziadkiem Ch.Lythwood Skymaster, który należy do wyróżniających się dzisiejszych Szetlandów…” Chociaż p. Fallas bardzo podoba się Ch. Rosa Bleu, jednak dyskredytuje ją, ze względu na fakt, że jest bezpłodna. Dlatego też na drugim miejscu stawia 
Ch. Herds the Helmsman (fot) – hod. I wł. Mary Gatheral, (który w czwartym pokoleniu dał doskonałego, bardzo proporcjonalnego Delinquenta ). Trzecie miejsce zajęła Ch. Blairside Dremgirl. „…Jestem prawdziwie zakochana w tej cudownej, złoto-śniadej suce. W pełni zasłużyła na swoje imię, jest bardzo sucza, ma pięknego kształtu, wymarzoną przez hodowców głowę. Urodziła się w 1965, zdobyła 7 x CC, hod. i wł. John Muir…”
Panią BARBARĘ THORNLEY – (hod. Felthorn) zachwyciło wiele pięknych Sheltie i uważa, że bardzo trudno jest wybrać tylko trzy. „…Te trzy, które wybrał am, są tymi, które umożliwiły mi lepsze zrozumienie prawidłowej interpretacji wzorca. Jako pierwszego wybieram Ch. She’s My Fancy of Sherlet – prawie doskonała w budowie z odpowiednim kątem ustawienia tylnej nogi. Większość wspomnianych psów ma swoje „gdyby tylko”, to jej jednak nie dotyczy. Jej łukowana szyja z dobrym umieszczeniem barków i linia grzbietu tworzyły sylwetkę, która stała się sławna jako wzorzec dla rasy. Jej głowa była doskonale wyważona i wraz z jej kształtnymi, prawidłowo umieszczonymi oczami dawała słodki wyraz kobiecości. Miała prawidłowo umiejscowione uszy doskonałych wymiarów. Do wczesnych lat siedemdziesiątych duże uszy u merle były prawie normą i sędziowie tolerowali je zazwyczaj. Ale „Fancy” zmieniła to i uznano, że duże uszy u merle za normę. Zdarzały się komentarze, pochodzące od sędziów, którzy widzieli jednie zdjęcia „Fancy”, że jej futro było zbyt rzadkie. Fatycznie jej szata, która miała prawidłową fakturę z gęstym puchem, pasowała do niej idealnie i podkreślała jedynie zalety jej kształtu.
Jako drugiego muszę wybrać Ch. Midnitesun Fourleaf Clover – piękna, złoto śniada suka, przodująca w połowie lat 60-tych. Dobrze zbudowana, miała piękny odcinek szyjny, który uwydatniał jej rasową sylwetkę. Według mnie wyróżniającą ją cechą, był jej wyraz prawdziwego Shetlanda, osiągnięty przez idealnie proporcjonalną czaszkę i mordę, wraz z prawidłowym kształtem i umiejscowieniem jej bardzo ciemnych oczu. Jej przodkiem był Ch. Trumpeter of Tooneytown a jej dziadkiem Ch. Antoc Sealodge Spotlight. Obydwa te psy charakteryzowały się doskonałą jakością głowy, co właśnie odziedziczyła po nich „Clover”. Jej oczy i pysk były silnie wypigmentowane, a kąciki warg były delikatnie uniesione ku górze, co sprawiało wrażenie jak gdyby się uśmiechała. Podziwiałam ją nie tylko na ringu, ale znałam ją również jako przyjaciela. Była wspaniałą „showgirl” z cudowną osobowością…”
Jako trzeciego p. Thorley wybrała Ch. Sharval the Delinquent. „…Był to wyróżniający się tricolor ze wspaniała prezencją na ringu i przywódczą osobowością. Czarna głowa z drobnymi podpaleniami, bez śladów białego, nadawał mu diabolicznego wyglądu. Był zawsze pokazywany w najwyższej formie, jego gęsta, ciemna sierść promieniowała zdrowiem. Był rekordowym zdobywcą CC przez wiele lat i wywarł ogromny wpływ na rasę jako reproduktor, będąc przodkiem dzisiejszych zwycięzców…”
Mimo, że JAN MOODY (hod. Janetstown) jest uważana za osobę, która preferuje psy o ciemnej szacie, to dwa spośród jej faworytów mają umaszczenie blue-merle. Za najwspanialszego Shetlanda p. Moody uważa Ch.She’s My Fancy at Sherlet, która prezentuje sylwetkę prawdziwego Shetlie. „…Jej piękna głowa i ekspresja były idealnie proporcjonalne do układu kufy i rzadko spotykanej płaskiej czaszki, wszystko to podkreślone przez odcinek szyjny, linie grzebietu i łagodny łuk nad zadem. W połączeniu z doskonałym kątem w układzie łap przednich i tylnych wszystko to tworzyło idealną linię psa. Pamiętam ją z Cruft’s jako szczeniaka, kiedy to wygrała klasę szczeniaków, juniorów, mid-limit i limit, a podczas drugiego wystawiania CC. To dopiero wyczyn jak na szczeniaka!…”
Na drugim miejscu p. Moody stawia Ch. Sherlet Sands of Delight. (fot) „… wywarła na mnie wrażenie, gdy przyznałam jej CC w Darlington. Znów jej budowa, wymiary i proporcjonalność były idealne i w ogóle była zbudowana z „prawidłowych linii”. Usytuowanie jej głowy i oczu b yło wzorem, czym ś co jest nie w pełni zrozumiałe dzisiaj…”
„…Jeśli chodzi o obecne czasy, jeden pies nie może zostać pominięty – Ch. Myriehewe Rosa Bleu, której charyzma zachwyciła wielu purystów tej rasy w tym samym czasie. Aż milo patrzeć, jak za każdym razem zatrzymuje się we właściwy sposób. Porusza się zdecydowanie, z ogromną łatwością…”
ALAN JEFFRIES – (hod. Jefsfire) jako pierwszego wybiera Ch. Myriehewe Rosa Bleu. „…Sheltie jest psem stworzonym do pracy i to ma dla mnie największe znaczenie. Dlatego masa, właściwa budowa i poruszanie się są rzeczą zasadniczą (szetlandzia podstawa). Potrzebujemy kształtnego, wytwornego klina głowy, uszu zachowujących się jak radary, dobrej szyi. Jak wszyscy hodowcy wiedzą, osiągnąć to wszystko w tym małym „ciałku” nie jest łatwo. Kiedy uzyskujemy prawidłową równowagę masy z wymaganą dystynkcją, wówczas mamy okaz piękna, który osiągnie wszystko to, czego się od niego oczekuje. Jeśli chodzi o „Rose” mamy dodatkowy walor – jej umiejętność ciągłego emanowania, ta typowa ekspresja: „co chcesz bym zrobiła teraz?”. Muszę nadmienić, że jest ona ślicznie wybarwiona blue merle, pięknie znaczona, a to już samo w sobie jest dużym osiągnięciem. Tak, „Rose” to wszystko posiada, nie dziwi mnie więc, gdy widzę jak ciągle osiąga najwyższe pozycje. To jej obowiązek…”
Drugim faworytem p. Jeffries jest Ch. Gipsy Star of Glenmist (fot) Franka i Lilian Mitchelów, potomka Riverhill’sów (z czasów, gdy Riverhill’sy były dla p. Jeffries ideałem). „…Ona była pięknym tricolorem, solidnym i zdrowym, mieszczącym się w limicie wymiarów. Łączyła zaokrąglony pysk z płaską czaszką i z idealnym klinem. Miała to aksamitne wykończenie głowy, w które uwielbiam zatapiać dłonie. Miała prawidłowe ciemne oczy, właściwe uszy i szyję dajce jej prawdziwie inteligentny wygląd. Stojąc na ringu w świetle słonecznym jej czarna sierść lśniła jak lustro i w dodatku była szorstka w dotyku, i tak wodoodporna jak grzbiet kaczki…”
Na trzecim miejscu stanął Ch. Antoc Sealodge Spotlight p. Aileen Spedings. „… Jakże trafnie został nazwany! Zachowywał się jak gdyby światła reflektorów padały zawsze na niego. Na ringu nie było nikogo innego wartego uwagi, a wszyscy pozostali mogli zasługiwać najwyżej na drugie miejsce. Miał odpowiednią ilość sierści by pokryć jego doskonałą sylwetkę. Jako że zawsze poruszał się na palcach, podkreślało to owal jego stóp. Miał idealną klatkę piersiowa i piękną szyję, która elegancko podkreślała głowę. Ogólnie bardzo przystojny, samczy Shetland…”
c.d.n.
Ch.She’s My Fancy at Sherlet
Ch. Sharval the Delinquent
Ch. Herds the Helmsman
Ch. Shelert’s Sands of Delight
Ch. Gypsy Star of Glenmist
Ch. Myriehewe Rosa Bleu