Idealna waga została usunięta z wzorca owczarka szetlandzkiego. Psy o delikatniejszej kości są lżejsze, te z mocną kością mają masywniejszą budowę i są tym samym cięższe. Idealny wzrost psów został określony najnowszym wzorcem na 37 cm dla psów, a 35,5 cm dla suk (wcześniej psy: 38 cm, suki 35 cm) z tolerancją jednego cala w górę lub w dół. Warto dodać, że wzorzec amerykański dopuszcza tolerancję wzrostu od 13 do 16 cali, tj. od 33 cm do 40,6 cm, przy czym ogólnie przyjmuje się, że psy powyżej 40 cm. nie są wystawiane…
Długość tułowia sheltie powinna być nieznacznie dłuższa (mierząc od szczytu barku do guzów siedzeniowych) niż wysokość w kłębie. Korpus powinien być umiarkowanie długi, a nie jak to interpretowano w dawnym wzorcu: długi. Często błędne interpretowanie starego wzorca (co było spowodowane niezbyt precyzyjnym zapisem długości określanej od kłębu do nasady ogona) prowadziło do hodowania psów o jak najdłuższym tułowiu. Najnowsza wersja wzorca rasy określa to już precyzyjniej.
Kąt między łopatką a łokciem ma około 90 stopni , a kąt ustawienia łopatki w stosunku do podłoża wynosi 45 stopni (określał to dość dokładnie stary wzorzec rasy, jeszcze w tłumaczeniu prof. Dyakowskiej). Prawidłowo łokieć znajduje się w jednej linii pod kłębem, a odległość od łokcia do kłębu jest taka sama jak od łokcia do ziemi. Przy stromym ułożeniu łopatki i ramienia kłąb jest ledwie widoczny, a nogi ustawione są w jednej, pionowej linii od uszu do podstawy, klatka piersiowa jest mało widoczna. Kończyny przednie powinny mieć mocne kości, nie mogą jednak być one "ciężkie", powoduje to bowiem, że śródręcza są sztywne, a chód niezgrabny. Zbyt miękkie śródręcza są ustawione skośnie i wskazuje to na ich słabość.
Śródręcza proste 
Śródręcza zbyt miękkie.
Śródstopie proste 
Nogi ustawione zbyt wąsko
Nogi ustawione zbieżnie
W tłumaczeniach starego wzorca widnieje zapis, który określa położenie kości udowej: ustawiona pod kątem prostym do kości biodrowej i w harmonii z ustawieniem łopatek. Oznacza to, że kąt nachylenia kości biodrowej w stosunku do podłoża powinien być taki sam jak i łopatki, czyli 45 stopni. Staw skokowy mocny i nisko osadzony, co może być tylko w przypadku psa o niezbyt długim śródstopiu.
Kątowanie prawidłowe 
Nogi ustawione podsiebnie
Tył stromy
Ruch psa nie powinien wykazywać śladu ociężałości. Powinien być elastyczny, płynny i wdzięczny z odbiciem tylnych kończyn zapewniającym pokonanie dużych dystansów przy możliwie najmniejszym wysiłku. Wykrok powinien być długi. Inochód, krzyżujące się albo kołyszące chody jak również chody sztywne i szczudłowate są wysoce niepożądane. Prawidłowy sheltie z doskonała naturalną budową tułowia i dobrym kątowaniem nóg powinien poruszać się chodem zwanym "single tracking". Tak w postawie stojącej, jak i w powolnym ruchu łapy powinny przylegać do podłoża, przy zwiększaniu szybkości lekko zbliżać się bokami do siebie, a przy bardzo szybkim ruchu stopa powinna sięgać wyimaginowanej, środkowej linii – ale bez krzyżowania się.
Kłus wyciągnięty 
Stromy przód – nogi wysoko unoszone
Inochód
Pies poruszającegy się szybkim kłusem
Czaszka i kufa jednakowej długości (punktem podziału są wewnętrzne kąciki oczu). Czaszka płaska umiarkowanie szeroka między uszami. Wygląda to mniej więcej tak: szerokość czaszki = długość czaszki = długość kufy (sheltie w porównaniu z collie ma nieco szerszą mózgoczaszkę). Dość ważne jest, aby górna linia czaszki przebiegała równolegle do górnej linii kufy: stop lekki, ale wyraźny. Wadą jest brak przełomu czołowego, głowa wysklepiona w części mózgowiowej lub o cofniętym czole.
Oko owczarka szetlandzkiego jest w kształcie migdałowym. Kąt osadzenia oka jest inny niż u collie (warto tu dodać, że psy amerykańskie różnią się od angielskich m.in. innym kątem osadzenia oka), stąd też inny wyraz oka. Oczy okrągłe są wadą (oko okrągłe nie ma kąta osadzenia oka i po tym można odróżnić go od oka migdałowego). Zbyt duże oko psuje harmonijną budowę głowy. Małe jak szparka, głęboko osadzone oko przysparza problemów zdrowotnych, jak również nie spełnia swojej funkcji. Pasące się owce zwracają baczną uwagę na oczy pilnującego je psa – szparkowate oko owca może zauważyć dopiero z bliskiej odległości.
Budowa ciała i kościec psa
1. chrząstka nosa
2. kufa (tej samej długości co czaszka)
3. krawędź czołowo-nosowa czyli stop
4 .czaszka (płaska, długości takiej jak kufa)
5. kość potyliczna (bez wyraźnego guza)
6. kręgi szyjne
7. łopatka (mniej więcej długości ramienia)
8. kłąb (punkt pomiaru wysokości psa)
9. klatka piersiowa z żebrami (żebra dobrze zaokrąglone, w dolnej połowie nieco spłaszczone)
10.kręgosłup
11.kręgi lędźwiowe (między ostatnim żebrem, a 12.kością biodrową)
13.kość krzyżowa
14.miednica (miednica i kość udowa tworzą kąt prosty)
15.staw biodrowy
16.nasada ogona
17.kość udowa (osadzona pod kątem prostym do miednicy)
18.ogon (końcem sięgający do stawu skokowego)
19.staw skokowy z guzem piętowym
20.kość śródstopia (tylne śródstopie widziane od tyłu proste, nogi ustawione równolegle)
21.łapa z palcami
22.kości podudzia
23.staw kolanowy
24.słabizna
25.pióra na kończynie przedniej
26.staw nadgarstkowy
27.łapa przednia
28.kość promieniowa
29.staw łokciowy (odstające łokcie świadczą o beczkowatych żebrach lub otyłości)
29.kość ramienia
30.staw barkowy (łopatka ustawiona mniej więcej pod kątem prostym do kości ramienia)
31.szczęka dolna, czyli żuchwa
Tekst i rysunki: Helena Kabała