Agresja to część natury. Wkomponowana zarówno w życie roślin, zwierząt, jak też i ludzi, wspomaga instynkty przetrwania. Pomaga zdobyc światło, pożywienie, teren. Pozwala na utrzymanie gatunku. Człowiek posiada zdolność manipulowania naturą.
| Cechy agresji u psów połączone z głupotą, brakiem odpowiedzialności i wyobraźni, są dla innych uciążliwe, wręcz niebezpieczne. Ale agresja kontrolowana ma również dobre strony. Wykorzystujemy tę cechę u psów w różnych celach: do obrony, stróżowania, polowań, pracy w wojsku czy policji (nie wyobrażajmy sobie, że pies policyjny będzie lizał przestępców, aby ich zmusić do posłuszeństwa!). Jest tylko jeden warunek: taki pies musi być w rękach odpowiednich i odpowiedzialnych ludzi, a nie będzie niebezpieczny dla otoczenia.
Przyczynami agresji u psów, wg Borchetla, są: * Strach- pies nerwowy i tchórzliwy gryzie ze strachu. * Dominacja- pies o charakterze dominującym utrwala swoją pozycję w stadzie za pomocą agresji. Agresja w takich przypadkach skierowana jest przeciw domownikom, w mniejszym stopniu przeciwko osobom obcym. * Poczucie własności- pies gryzie w obronie swojej własności (pokarm, zabawka). Ten typ agresji związany jest z dominacją. * Instynkt obrończy- pies gryzie w obronie właściciela, rodziny, domu, terytorium. * Typ specyficzny- pies atakuje inne psy w określonym miejscu. Zachowania takie maja powiązania z dominacją. * Obawa przed karą- pies atakuje przy próbie ukarania go. Czasami reakcja taka może nastąpić z wyprzedzeniem. * Ból- pies gryzie z bólu spowodowanego raną lub chorobą. * Instynkt łowiecki- agresja skierowana jest przeciw zwierzętom innego gatunku, czasem przeciw dzieciom lub osobom dorosłym (gryzienie jest elementem polowania). Co wzmaga agresję? – brutalne karcenie oraz bicie psa, zwłaszcza częste – zabawy siłowe, w których dominuje pies – przyzwalanie na zachowanie dominacyjne, m.in. skakanie, ciągnięcie na smyczy, opieranie na nas łapy – brak treningu posłuszeństwa – przebywanie psa na zbyt małym terytorium (np. w kojcu lub na łańcuchu) – drażnienie, nawet dla zabawy – braki w socjalizacji – zbyt energetyczna dieta, z nadmierną ilością białka. Co osłabia skłonność do agresji? – wychowanie w hierarchii, w której bezwzględnie dominuje człowiek – duża ilość ruchu – systematyczne treningi posłuszeństwa ogólnego – branie psa na ręce (pokazujemy mu wtedy naszą przewagę fizyczną), a w przypadku dużego psa przewracanie go na grzbiet – wczesna i prawidłowo prowadzona socjalizacja z psami, ludźmi, ruchem ulicznym itp. – sterylizacja – niskoenergetyczna dieta. Prawda i mity o psiej agresji: 1 Sprawcami pogryzień są najczęściej psy obronne takie jak rotweiler, amstaff czy bulterier. – Statystyki przeczą tej tezie i dowodzą, że agresorami najczęściej bywają mieszańce, a z psów rasowych spaniele, pudle, jamniki i wiele innych ras. Różnica jest tylko taka, że pogryzienie przez małego psa nie jest tak niebezpieczne jak przez psa dużego. 2 Psy obronne i bojowe nie nadają się do współżycia z dziećmi. – To nieprawda. Psy te mają twardy charakter, nie reagują gwałtownie na zaczepki, są odporne na ból. Dzięki temu potrafią zachować zimną krew i spokój nawet w kontaktach z nadpobudliwymi dziećmi. Pamiętajmy jednak, że źle wychowany pies obronny będzie niebezpieczny nie tylko dla dzieci, lecz dla całego otoczenia. 3 Pies wychowany w sposób bezstresowy, nigdy nie karcony, miłością odpowie na miłość i na pewno nie będzie agresywny. – Niestety, tak wychowany pies nie zdaje sobie sprawy z tego, że jego zachowanie podlega pewnym ograniczeniom. Kiedy zechce kogoś ugryźć, uczyni to bez wahania. 4 Najbardziej agresywnego psa, przez odpowiednie wychowanie, szkolenie, można zmienić w łagodnego baranka. – To pobożne życzenie teoretyków. Czy można np. oduczyć charta chęci do biegania, a wyżła do popędu myśliwskiego? Psychiki psa nie można przekonstruować w dowolny sposób. Można natomiast w niewielkim, czasem bardzo znacznym stopniu skorygować jego zachowanie. 5 Jeżeli pies jest agresywny, to nadaje się do szkolenia na psa obronnego. – Nie, ponieważ ostrość psa powodowana jest najczęściej lękliwością. Na psa obronnego nadaje się tylko osobnik odważny, spokojny, odporny na stres i posłuszny. |