Vademecum hodowcy
Raymond H. Oppenheimer napisał:
1. Pamiętaj, ze wybrane zwierzęta do hodowli będą miały wpływ na rasę przez wiele następnych lat. Miej to na uwadze kiedy dobierasz zwierzęta do rozrodu.
2. Możesz wybrać tylko dwa pojedyncze osobniki z pokolenia. Wybieraj tylko najlepsze, gdyż przez następne pokolenie będziesz musiał czekać, by poprawić to co zacząłeś. Rozmnażaj tylko wtedy gdy wiesz, że potomstwo może być lepsze od rodziców…
3. Nie możesz spodziewać się, że przewidywania statystyczne będą prawdziwe w malej grupie zwierząt (jak np. w jednym miocie szczeniąt). Statystyczne badania dotyczą dużych populacji.
4. Rodowód jest narzędziem, które ma pomagać nauczyć się szukać tych dobrych i złych cech, jakie twój pies ma szansę pokazać lub przekazać potomstwu. Rodowód jest tylko tak dobry, jak pies to przedstawia (jaki pies taki rodowód).
5. Hoduj psa zgodnie z całym wzorcem (całością cech psa), a nie tylko dla jednej lub dwóch cech. Nie podążaj za modą, ponieważ ona zazwyczaj dąży do uwydatnienia jednej bądź dwóch cech psa kosztem dobrego stanu i funkcji całej rasy.
6. Jakość nie znaczy ilość. Jakość jest osiągana przez dokładną analizę, posiadanie dobrego przemyślanego obrazu tego, co pragniemy osiągnąć, mając cierpliwość by czekać, aż będzie dostępny odpowiedni osobnik do rozrodu, dla tego co masz już wyhodowane, a przede wszystkim trzeba mieć plany dotyczące hodowli minimum na najbliższe 3 pokolenia poza tym obecnie planowanym miotem.
7. Nie przejmuj się jeśli masz dobrego psa, który nie może dawać dobrego potomstwa. Ciesz się nim za piękno jakie sobą reprezentuje, ale nie używaj go do hodowli.
8. Używaj chowu niekrewniaczego (out-cross) ostrożnie. Za każdą pożądaną cechę, którą uzyskasz będzie też wiele złych cech, które będziesz musiał wyeliminować w przyszłych pokoleniach.
9. Chów wsobny (inbred) jest cennym narzędziem, jest to najszybsza metoda, aby uzyskać dobre cechy i typ. Przynosi na jaw ukryte cechy, które potrzebujemy wyeliminować z hodowli.
10. Hodowla niczego nie „tworzy”. Uzyskujesz to, co było tam od początku. Mogło być ukryte przez wiele pokoleń, ale tam było.
11. Wyrzuć stary stereotyp o potomkach wielkich reproduktorów, będących tak samo dobrych do rozrodu. Rodzeństwo miotowe rzadko ma ten sam genetyczny makijaż.
12. Bądź ze sobą szczery. Nie ma idealnych psów i suk, ani idealnych reproduktorów. Nie możesz wykonywać profesjonalnie swojej pracy dotyczącej hodowli, jeśli nie rozpoznasz zalet i wad psa, jakiego planujesz użyć do rozrodu.
14. Cechy dziedziczne są dziedziczone równo od obydwu rodziców. Nie oczekuj, że rozwiążesz wszystkie problemy w jednym pokoleniu.
15. Jeśli najgorszy szczeniak w twoim ostatnim miocie nie jest lepszy niż najgorszy szczeniak w twoim pierwszym miocie, nie robisz postępów. Twój ostatni miot powinien być twoim ostatnim.
16. Jeśli najlepszy szczeniak w twoim ostatnim miocie nie jest lepszy niż najlepszy szczeniak w twoim pierwszym miocie, nie robisz postępów. Twój ostatni miot powinien być twoim ostatnim.
17. Nie wybieraj zwierzęcia do rozrodu ani ze względu na najlepszą, ani ze względu na najgorszą cechę jaką może wytworzyć. Oszacuj końcowy efekt większości cech zwierzęcia.
18. Pamiętaj, że jakość jest kombinacją solidności i funkcjonalności. To jest nie tylko brak wad, ale pozytywna obecność zalet. Liczy się cały pies.
19. Nie pozwól aby osobiste uczucie wpływały na twój wybór psa do hodowli. Właściwy pies do twojego programu hodowli jest właściwym psem, niezależnie od tego kto jest jego właścicielem. Nigdy nie potępiaj dobrego psa, są one zbyt rzadkie i wspaniałe aby były poniżone przez małostkowość.
20. Nie bądź usatysfakcjonowany niczym innym niż doskonałością. Drugi po najlepszym nigdy nie będzie wystarczająco dobry.
Tłumaczenie: Monika Kabała
Dyskusja na forum Little Star: Vademecum hodowcy.