JAK WYSTAWIAĆ PSA

sheltie MerlinDobry pies, to połowa sukcesu. Druga połowa to dobre przygotowanie i umiejętność ładnego pokazania go na wystawie.
Jest kilka styli wystawiania psa, które trochę różnią się od siebie w zależności od rasy i kraju. Do każdego sposobu powinniśmy odpowiednio przygotować psa i nauczyć go, aby dłuższą chwilę umiał stać w ładnej pozycji.

Ogólnie sposoby wystawiania dzielimy na 6 grup, z czego tak naprawdę tylko 3 dotyczą naszej rasy:

 
STYL EUROPEJSKI KONTYNENTALNY

Prezentujemy psa na napiętej smyczy w zupełnie naturalnej postawie. Nigdy nie poprawiamy psu ustawienia łapek ręką. Uwaga psa powinna być skupiona nie na osobie wystawiającej, ale na czymś obok, np. na innym psie.

Tej postawy też należy psa uczyć. Pies ma prawo poprawić się od czasu do czasu i ponownie zastygać w ładnej pozycji.
styl wystawiania europejski kontynentalny
(styl wystwiania europejski kontynentalny)


STYL BRYTYJSKI
Psa wystawiamy na siebie. Jego uwaga powinna być skupiona na trzymanym w ręku lub np. ukrytym w kieszeni smakołyku. Pies może stać przodem lub bokiem do prezentera i powinien sam ustawiać się w ładnej pozycji. Dopuszczalne jest poprawianie ustawienia łap przez prezentera, jednak zarówno w Wielkiej Brytanii, jak i w wielu innych krajach wystawiając sheltie nie preferuje się poprawiania psa.

styl wystwiania brytyjski
(styl wystwiania brytyjski)


STYL AMERYKAŃSKI
Psa prezentujemy bokiem do siebie. Psu ustawiamy łapki i poprawiamy pozycję. Głowę podtrzymujemy na ringówce, jednak bez przesadnego unoszenia jej do góry. Wystarczy delikatnie podtrzymywać głowę, aby pies jej nie opuszczał.
Chcąc pokazać długą szyję psa i zbytnio podciągając głowę do góry możemy sprawić, ze pies będzie wyglądał bardzo niekorzystnie.
styl wystawiania amerykański
(styl wystwiania amerykański)

 

Pozostałe style stosowane są wyłącznie w innych rasach, nie wystawia się w ten sposób owczarków szetlandzkich. Przedstawiam je tu dla ciekawości:

STYL PREZENTACJI RAS MYŚLIWSKICH (nie dotyczy sheltie)
Psa prezentujemy jak w stylu amerykańskim, tyle że głowę podtrzymujemy z boku za kufę, a drugą ręką utrzymujemy ogon na odpowiedniej pozycji.

STYL PREZENTACJI TERIERÓW (nie dotyczy sheltie)
Psa prezentujemy jak w stylu amerykańskim, głowę podtrzymujemy na ringówce, drugą ręką podtrzymujemy ogon.

STYL PREZENTACJI OWCZARKÓW NIEMIECKICH (nie dotyczy sheltie)

Psa prezentujemy również jak w stylu amerykańskim, ale bez podciągania go na ringówce. Charakterystyczne jest tu ustawienie łap: jedna tylna noga psa jest odstawiona do tyłu, druga podstawiona nieco pod siebie. Zwykle do tylu odstawiona jest noga od strony sędziego. Śródstopie odstawionej do tylu nogi powinno być prostopadłe do podłoża.
Wszystkie rasy, poza owczarkami niemieckimi, powinny mieć obie tylne nogi ustawione jednakowo.

 
 

Przykłady wystawiania pokazane na psie Vanilla Hills NO STRINGS ATTACHED LOVESOME

Opracowanie Helena Kabała

 

Sheltie a Dogoterapia… (Kynoterapia)…

Portal owczarka szetlandzkiego - sheltie i dogoterapia

Rola psa w tego typu pracy jest zawsze taka sama – przede wszystkim motywowanie dzieci do ćwiczeń, akceptowanie ich zachowań (również wydawanych przez nie niekiedy nagłych dźwięków

Portal o rasie owczarek szetlandzki (sheltie) - dogoterapia Dogoterapia (kynoterapia) jest to metoda wzmacniająca efektywność rehabilitacji, w której motywatorem jest odpowiednio wyselekcjonowany i wyszkolony pies, prowadzona przez wykwalifikowanego terapeutę (def. Polskie Towarzystwo Kynoterapeutyczne). Zajęcia dogoterapii (kynoterapii) mogą mieć formę indywidualnych spotkań terapeutycznych (z dziećmi z różnymi dysfunkcjami typu: autyzm, zespół Aspergera, ADHD, mózgowe porażenie dziecięce, zespół Downa, upośledzenie umysłowe i in.) oraz grupowych spotkań edukacyjnych (ze zdrowymi dziećmi w żłobkach, przedszkolach i szkołach).

Rola psa w tego typu pracy jest zawsze taka sama – przede wszystkim motywowanie dzieci do ćwiczeń, akceptowanie ich zachowań (również wydawanych przez nie niekiedy nagłych dźwięków) oraz spokojne zachowanie w ich towarzystwie, a także współpraca z przewodnikiem, precyzyjne i szybkie reagowanie na jego komendy (werbalne i optyczne). Dobrze dobrany duet terapeutyczny, czyli przewodnik i jego pies, potrafią zmotywować dziecko do pracy tak, by wszystko odbyło się w atmosferze zabawy.

Portal owczarka szetlandzkiego - dogoterapia

W związku z wysokimi oczekiwaniami względem psa, w kontekście jego pracy terapeutycznej, jego wybór nie może być przypadkowy. Pies terapeutyczny musi być przede wszystkim psem przewidywalnym. Na przewidywalność składają się zarówno cechy rasy, jej pierwotna użytkowość, jak również hodowla, z której pozyskiwane jest szczenię, przebieg okresu socjalizacji oraz poziom wyszkolenia. Ze względów bezpieczeństwa, w dogoterapii (kynoterapii) nie powinny pracować psy z grup: stróżujących, obronnych i bojowych. Wszystko dlatego, że głęboko zakorzeniony w psychice psa instynkt może dać o sobie znać w „dziwnej” dla psa sytuacji (na zajęciach o taką nie trudno), nawet mimo starannego wyszkolenia. Najlepiej natomiast sprawdzają się w pracy psy myśliwskie (głownie retrievery), psy do towarzystwa (cavalier King Charles Spaniel) oraz psy pasterskie (owczarek szetlandzki). Psy te „od zawsze” podczas pracy ściśle współpracowały z człowiekiem, wykonując jego polecania.

W pracy terapeutycznej od psa oczekuje się także, że będzie chętnie przebywał w towarzystwie innych ludzi (nie tylko członków swojej rodziny), będzie akceptował ich dotyk, zapach i zachowanie oraz reagował na wydawane przez nich komendy.

Portal owczarka szetlandzkiego - sheltie i dogoterapia

Jak wiadomo, ideałów nie ma, również w tej dziedzinie. Chciałabym jednak opowiedzieć, jak na tle tych wszystkich cech wypada owczarek szetlandzki. Potrzebne będzie do tego nieco inne niż na co dzień spojrzenie na sheltie.

Z historii rasy wiemy, że owczarki szetlandzkie były dawniej psami zagrodowymi. Ich zadaniem było pilnowanie obejścia i alarmowanie, gdyby zbliżał się ktoś obcy. Innymi słowy, pełniły rolę dzisiejszego dzwonka do drzwiJ Już ta informacja niesie za sobą szereg implikacji związanych z pracą terapeutyczną. Przede wszystkim – szetlandy są nieufne wobec obcych. Żeby natomiast pies sprawdził się w pracy, nie może patrzeć niepewnie na każdą zbliżającą się do niego osobę. Człowiek (szczególnie obcy) kojarzyć się ma z przyjemnością. Nie osiągnie się tego u szetlandów inną drogą niż poprzez staranną socjalizację w wieku szczenięcym. Okres 7 – 12 tygodnia jest szczególnie istotny dla rozwoju psychicznego psiaka. Zaniedbania w tym okresie są nie do odrobienia. Jeżeli natomiast szczenię ma okazję do poznawania nowych ludzi, w tym dzieci w różnym wieku, i te kontakty są dla niego przyjemne, uczy się, że ludzie są fantastyczni i cudownie jest z nimi przebywać. Pies – terapeuta nie może być psem jednego pana lub jednej rodziny!

Portal owczarka szetlandzkiego - sheltie i dogoterapia

Kolejną cechą sheltie, również związaną z ich pierwotną użytkowością, jest szczekliwość. Podekscytowany, zadowolony z życia szetland ogłosi to całemu światu. Poza tym cudownie jest bawić się i szczekać, cudownie jest poinformować przewodnika, że coś się dzieje za drzwiami, że ktoś właśnie przyszedł, że piłka wpadła pod szafę, że…Cudownie, ale w przypadku psich terapeutów szczekanie jest tylko…na komendę. Wytłumaczenie jest proste – nagły wybuch radości psa może panicznie przestraszyć dziecko na zajęciach. Może to spowodować, że stracimy wszystkie efekty naszej dotychczasowej pracy lub do często długiej listy spraw do przepracowania u dziecka dopiszemy jeszcze jedną – lęk przed psem.

Portal owczarka szetlandzkiego - sheltie i dogoterapia

Owczarki szetlandzkie, co również wiemy z ich historii, zaganiały owce. Aktywność i temperament z tamtych czasów pozostały im do dziś. Sheltie są szybkie, zwinne, energiczne, chętne do pracy ze swoim przewodnikiem i błyskawicznie się uczą. To z kolei są cechy, które pięknie przekładają się na pracę terapeutyczną. Pies – terapeuta powinien być wyszkolony oraz przeegzaminowany pod kątem jego przyszłej pracy. Na zajęciach nie ma czasu na nakłanianie psa do wykonania komendy, egzekwowanie jej. W tej dziedzinie szetlandy są niezawodne! Uczą się w mig, zarówno elementów podstawowego posłuszeństwa (siad, waruj, stój, zostań, równaj itp.), jak i licznych sztuczek, które sprawiają wiele frajdy dzieciakom. Opanowanie: przechodzenia przez tunel, kulania piłki nosem, grania łapą w kostkę, kulania się, podskoków, tańczenia na dwóch łapach, przybijania piątki, aportu wielu innych trików to dla nich nic trudnego.

Portal owczarka szetlandzkiego - sheltie i dogoterapia

Dodatkowo, sheltie nie będzie się ociągał i zastanawiał – on to zrobi błyskawicznie i sprawi mu to prawdziwą przyjemność. Aranżowanie różnego rodzaju ćwiczeń ruchowych, w które można wpleść wymienione przed chwilą sztuczki, jest świetnym rozwiązaniem dla dzieci, które mają problemy z chodzeniem czy z koordynacją.

Portal owczarka szetlandzkiego - sheltie i dogoterapia

Jeżeli chodzi o pracę terapeutyczną, nie bez znaczenia jest również wielkość sheltie oraz urok, którego nie można im odmówić. W pierwszym kontakcie, nieduży pies nie budzi strachu. Gdy tym niedużym psem jest sheltie, budzi za to zachwytJ Zdecydowanie łatwiej jest dziecku na powitanie chwycić małą łapkę szetlanda (niż np. goldena), podać smakołyk do małego pyszczka. Sheltie są niezwykle delikatne – przypadkowo depcząc, nie robią krzywdy; nie uderzą ogonem, nie pociągną na smyczy. Atutem jest długi i piękny włos, który można głaskać z prawdziwą przyjemnością; można go czesać, ćwicząc posługiwanie się szczotką; można przypinać spineczki, ćwicząc paluszki. Po zakończeniu zajęć szetlanda można położyć dziecku na kolanach, by mogło przytulić się do jego miękkiej sierści – tak samo jak potrafią być energiczne, kiedy trzeba sheltie potrafią się wyciszyć.

Portal owczarka szetlandzkiego - sheltie i dogoterapia

Ten tekst nie powstałby, gdyby nie Sivis – szetland, z którym wspólnie od podstaw uczyliśmy się dogoterapii (kynoterapii). Obecnie Sivis jest czteroletnim psem, z trzyletnim stażem pracy oraz legitymacją psa terapeutycznego klasy II (wg standardów PTK). Pracowaliśmy w wielu bydgoskich ośrodkach z dziećmi zdrowymi oraz z dziećmi z wieloma dysfunkcjami, m.in. autyzm, mózgowe porażenie dziecięce, zespół Downa, dysleksja rozwojowa. Obecnie rozpoczynamy pracę z dziećmi z wadami wzroku sprzężonymi często z upośledzeniami umysłowymi. Niemniej, bez względu na to, czy dziecko jest zdrowe czy niepełnosprawne, bardzo młode czy starsze kontakt z odpowiednio prowadzonym psem jest niekiedy jedyną formą aktywności, w którą dziecko angażuje się z prawdziwą przyjemnością – ćwiczy, bo chce coś zrobić dla swojego puchatego przyjaciela. Pies nie wymusza, nie nakazuje, nie ocenia. Wręcz przeciwnie – akceptuje i wykonuje polecenia dziecka.

Na dzień dzisiejszy mogę śmiało powiedzieć, że w pracy Sivis zachowuje się jak profesjonalista, reagując na każdy, nawet najmniejszy gest mój czy dziecka. Ja natomiast pamiętam, że jako jego przewodnik muszę sprostać wymaganiom, które przede mną stawia jego szetlandzia natura.

Portal owczarka szetlandzkiego - sheltie i dogoterapia


Marta Kwiecińska

Na zdjęciach pracujące owczarki szetlandzkie to:

SI VIS AMARI Raj dla zwierząt z Bydgoszczy (blue merle)

SAKE LIVING IN THE SPIRITUAL ZONE Beardedkowo z Szetlandu z Wrocławia (tricolor)

Egzamin PT wg nowych zasad – część pierwsza i druga

Egzamin PT wg nowych zasad – część pierwsza

Podobno ciężko jest zdobyć nowy regulamin egzaminu PT, ale mnie sie jakoś udało (dostałam od treserów, do których z Darusiem jeździmy na ćwiczenia).
Przedstawia się to następująco (nie wiem zbytnio jak to się ma do starego regulaminu, ale wiem, że nie ma komendy stój).
Podstawowe zasady przeprowadzania ćwiczeń z posłuszeństwa na egzaminach PT:

Ćwiczenia z posłuszeństwa mają na celu zaprezentowanie, w jakim stopniu pies podporządkowuje się przewodnikowi.

Do ćwiczeń z posłuszeństwa przystępuje dwóch przewodników luźno trzymających psy na smyczy. Zatrzymują się przed sędzią (psy powinny usiąść przy nodze swoich przewodników). Kolejno podają swoje imię, nazwisko, nazwę psa (imię i przydomek) oraz zgłaszają gotowość przystąpienia do ćwiczeń.

Po zameldowaniu się przewodników sędzia przeprowadza próbę zachowania psa i sprawdza tatuaż. Dotknąć psa może sędzia po uzyskaniu zgody przewodnika. Psy, które nie przejdą pomyślnie próby zachowania się są wykluczone z egzaminu. Jeżeli pies, nawet po przejściu próby zachowania się, w trakcie ćwiczeń wykaże wady charakteru, to sędzia ma prawo wykluczyć go z dalszego udziału w egzaminie.

Po przeprowadzeniu próby zachowania, sędzia wskazuje jednemu z przewodników miejsce, w którym pies będzie wykonywał ćwiczenie pozostawania.

W czasie egzaminu pies powinien mieć na szyi tylko pojedynczy, luźny łańcuszek. Nie może mieć na szyi kolczatki, nawet odwróconej na zewnątrz, ani obroży z paska. W ćwiczeniach wykonywanych bez smyczy pies nie może występować bez oboży. W ćwiczeniu "Chodzenie przy nodze na smyczy" smycz powinna być trzymana przez przewdonika tylko lewą reką.
Możliwe jest prowadzenie psa po prawej stronie przewodnika, a nie po lewej, tak jak jest to w opisie ćwiczeń, o ile przewodnik widzi taką konieczność. Opis ćwiczeń należy wówczas interpretować jak w lustrzanym odbiciu. W ćwiczeniach bez smyczy, smycz powinna być przewieszona przez lewe ramię na prawy bok lub schowana do kieszeni. Przewodnik musi być w stanie w każdej chwili zapiąć psa na smycz.
Każde ćwiczenie rozpoczyna się i kończy zatrzymaniem przewodnika w tzw. postawie wyjściowej z psem siedzącym przy nodze. Jeżeli pzrewodnik zatrzymuje się, pies musi uśiąść szybko, bez komendy, przy nodze. Na egzaminie PT wolno dać psu komendę siad. Nie dotyczy to przychodzenia do nogi.
Po zakończeniu ćwiczenia wolno pochwalić psa. Po pochwale należy przed rozpoczęciem następnego ćwiczenia odczekać minimum 3 sekundy i przyjąć nową postawę wyjściową. Używanie rozkazów równaj, noga dozwolone jest przy ruszaniu z miejsca, zmianie tempa i kierunku ruchu oraz przywoływaniu do nogi. Używanie podwójnych komend (np. słownych i optycznych), powtarzanie ich wielokrotnie i stosowanie dopingu karane jest przez sędziego stratą punktów. Jeżeli pies wykonuje ćwiczenia zostawania, przewodnik powienien stać w postawie zasadniczej ("na baczność").

Podchodzenie do przewodnika pies może wykonywać na dwa sposoby:

1. Obchodząc przewodnika naokoło.

2. Obracając się przed przewodnikiem i bezpośrednio siadając przy nodze (tzw. dosiad).

Zwrot w tył przewodnik powinien wykonywać przez lewe ramię. Dojść do pozostającego na miejscu psa, przewodnik może obchodząc psa naokoło, lub bezpośrednio do prawego boku psa. pies warujący lub stojący powinien pozostać w tej pozycji po dojściu przewodnika, aż do usłyszenia komendy siad.

Przywołanie psa do nogi po komendzie biegaj może nastąpić, gdy przewodnik stoi lub idzie. Idący przewodnik zatrzymuje sie po dojsciu psa do nogi. Pies powinien usiąść – na egzaminie PT wolno dać komendę siad. Komendę przywołującą można zastąpiś imieniem psa.

Aportowanie:

Pozytywna ocena aportowania uzależniona jest od stopnia egzaminu. Na egzaminie – zawodach PT obowiązują zasady opisane regulaminem międzynarodowym psów użytkowych IPO, a między innymi:

– Przedmiotem do aportowania jest "koziołek" drewniany – klocek z przewężeniem w środku – powszechnie dostępny w handlu. Na zawodach PT koziołek dostarczany jest przez organizatora jeden dla wszytskich uczestników. Do rozpoznawania przedmiotów przewodnik używa koziołka własnego podkładanego wśród analogicznych dostarczonych przez organizatora imprezy. Aport powinien być rzucony na odległość 10 kroków, tj. około 7 metrów – nie dalej ani bliżej. Po odebraniu aportu przewodnik powinien trzymać go w prawej ręce opuszczonej w dół.

– Komendy:
Są nimi pojedyncze słowa używane stale, takie same dla tych samych czynności. Podane w regulaminach komendy są przykładami, które można zastąpić innymi słowami.
Po zakończeniu ćwiczeń przewodnicy odmeldowują się u sędziego. Sędzia omawia ocenę. Przewodnicy schodzą z terenu egzaminu.

– Sposób przeprowadzania próby zachowania się psa:
Kontrolę przeprowadza sędzia po zameldowaniu się przewodników na miejscu egzaminu. Pies jest na luźnej smyczy tak, aby normalnie poruszać się i zachowywać. Do każdego psa sędzia podchodzi normalnym krokiem. Należy zaniechać wszelkich zachowań drażniących, czy podniecających psa. Dotknięcie psa przez sędziego mozliwe jest po uprzednim zapytaniu przewodnika. Pies podczas zbliżania się sędziego, przy bezpośrednim kontakcie z nim oraz przy kontroli tatuażu musi zachowywać się spokojnie. Tatuaż psa pokazuje sędziemu przewodnik.

Ocena:

1. Pozytywne zachowanie:
Pies jest pewny siebie, mający poczucie bezpieczeństwa, uważny, pełen temperamentu, naturnalny swobodny.

2. Dopuszczalne zachowanie:
Pies jest nieco niespokojny, przesadnie podniecony, lekko zaniepokojony.
Tak zachowujące się psy mogą zostać dopuszczone do egzaminu, jednak w jego toku muszą być uważnie obserwowane.

3. Negatywne zachowanie:
Piesj jest niepewny, lękliwy, kąśliwy, bardzo agresywny.
Psy tak zachowujące się nie mogą być dopuszczone do egzaminu.

REGULAMIN EGZAMINU PSA TOWARZYSZĄCEGO PT

Ćwiczenia

1. Chodzenie psa przy nodze przewdonika na smyczy: 20 pkt.

2. Chodzenie psa przy nodze przewodnika bez smyczy: 40 pkt.

3. Pozostawanie w pozycji siad i przywołanie do mnie i do nogi: 20 pkt.

4. Aportowanie i przyniesienie własnego przedmiotu do mnie i do nogi: 30 pkt.

5. "Siad" w marszu: 15 pkt.

6. "Waruj" w marszu: 15 pkt.

7. Bieganie na komendę i przywołanie do nogi na rozkaz słowny lub optyczny: 30 pkt.

8. Badanie uzębienia psa: 10 pkt.

9. Pozostawanie psa w pozycji siad przy próbach odwracania uwagi: 10 pkt.

10. Pozostawnie psa w pozycji waruj przy próbach odwracania uwagi: 10 pkt.

RAZEM 200 pkt.

Punktacja:
Ocena doskonała: 192-200
Ocena bardzo dobra: 180-191
Ocena dobra: 160-179
Ocena dostateczna: 140-159
Ocena niedostateczna: 0-139

W dalszej części zamieszczę szczegółowy opis ćwiczeń wraz ze schematem chodzenia psa ptzy nodze pzrewodnika i punktacją karną za błędy popełnione pzrez psa i pzrewodnika w czasie ćwiczeń na egzaminie PT.

Anna Filip

Egzamin PT wg nowych zasad – część druga.

Szczegółowy opis ćwiczeń:

1.Chodzenie psa przy nodze przewodnika na smyczy: 20 pkt.
Krokiem 10 pkt., biegiem 10 pkt.
Rozkazy: "równaj" lub "noga", "siad"
Przewodnik maszeruje z psem przy nodze, na luźno trzymanej smyczy około 30 kroków na wyznaczonej trasie. Po przejściu 10 kroków wykonuje zwrot w prawo, po przejściu następnych 10 kroków – zwrot w lewo, po dalszych 10 krokach wykonuje w tył zwrot i zatrzymuje się, a pies siada (wolno podać komendę siad). Tą samą drogą wraca z psem niezbyt szybkim biegiem do pozycji wyjściowej, wykonując jak poprzednio wszytskie zwroty. Po przyjściu do punktu wyjściowego wykonuje w tył zwrot, a pies wykonuje na komendę pozycje siedzącą. Pies powinien przez całe ćwiczenie iść lub biec trzymając bark przy nodze przewodnika.

2.Chodzenie psa przy nodze przewodnika bez smyczy: 40 pkt.
Krokiem 20 pkt., biegiem 20 pkt.
Rozkazy: "równaj", "noga", "siad"
Na polecenie sędziego przewodnik zwalnia psa ze smyczy i wykonuje ćwiczenie w taki sam sposób jak w ćwiczeniu nr 1. Zostawanie psa z tyłu, wyprzedzanie, odchodzenie od nogi jak również zwalnianie przewodnika przy zwrotach jest błędem.

3. Pozostawanie w pozycji siad i przywołanie "do mnie" i "do nogi": 20 pkt.
Rozkazy: "siad", "do mnie", "noga" lub znaki optyczne.
Na polecenie sędziego przewodnik pozostawia psa w pozycji siedzącej, odchodzi od niego na odległość 10 kroków, zatrzymuje się i wykonuje w tył zwrot do psa. Po upływie około 2 sekund rozkazem słownym do mnie lub znakiem optycznym przywołuje psa. Pies powinien podbiec i usiąść przed przewodnikiem, który następnie podaje komendę "noga". Pies powinien przyjąć pozycję siedzącą przy lewej nodze bez komendy.

4.Aportowanie i przyniesienie własnego przedmiotu do mnie i do nogi: 30 pkt.
Rozkazy: "aport", "do mnie", "daj", "noga"
Na polecenie sędziego przewodnik wyrzuca przed siebie własny przedmiot (aport) na odległość 10 kroków. Pies w tym czasie powinien siedzieć spokojnie bez smyczy przy nodze przewodnika. Na jednorazowy rozkaz słowny "aport" pies powinien szybko pobiec po wyrzucony przedmiot i podjąć go, na rozkaz noga pies powinien usiąść przy lewej nodze przewodnika (bez komendy). W tym ćwiczeniu należy zwracać uwagę na dokładne podejmowanie aportu, jego prawidłowe niesienie i wytrzymywanie przed oddaniem przewodnikowi.

5. "Siad" w marszu: 15 pkt.
Rozkazy: "siad".
Pzrewodnik z psem rusza przed siebie. Po co najmniej 10 krokach podaje słowną komendę "siad", na którą pies powinien szybko usiąść, przy czym przewodnik nie może zmienić tempa kroku, ani się obejrzeć. Po 20 dalszych krokach przewodnik zatrzymuje się i odwraca do psa. Na znak sędziego przewodnik wraca do psa i zajmuje miejsce po jego prawej stronie. Przyjęcie przez psa innej pozycji niż siad – 5 pkt. karnych.

6. "Waruj" ("leżeć") w marszu: 15 pkt.
Rozkazy: "waruj", "do mnie", "noga".
Przewodnik rusza prosto przed siebie dając psu komendę "noga". Po conajmniej 10 krokach podaje komendę "waruj", na którą pies powinien niezwłocznie zawarować. Bez jakiegokolwiek oddziaływania na psa i bez odwracania się przewodnik idzie dalej prosto jeszcze 20 kroków, odwraca się do psa i spokojnie staje. Na znak sędziego przewodnik przywołuje psa do siebie. Pies powinien szybko i radośnie podbiec do swojego przewodnika i usiąść blisko przed nim. Na komendę "noga" pies powinien usiąść przy lewej nodze przewodnika.
Przyjęcie przez psa innej pozycji niż "waruj" – 5 pkt. karnych.

7. Bieganie psa na komendę i przywoływanie do nogi na rozkaz słowny lub optyczny: 30 pkt.
Rozkazy: "biegaj", "noga".
Przewodnik z psem przyjmują pozycję wyjściową (pies siedzi przy nodze przewodnika). Następnie przewodnik zaczyna maszerować z psem przy nodze, bez smyczy i po około 10 krokach na rozkaz "biegaj" pies oddala się (przewodnik może wskazać kierunek ręką). Pies powinien odbiec na odległość co najmniej 5 kroków. Po kilku sekundach na rozkaz "noga" wydany na znak sędziego pies wraca do nogi przewodnika. Przewodnik wołając psa może stać lub iść. Wykonannnie tego ćwiczenia z przypiętą linką do 10 m – 15 pkt. karnych.

8. Badanie uzębienia psa: 10 pkt.
Rozkazy: "siad", "badanie" lub "zęby".
W ćwiczeniu tym przewodnik pokazuje sędziemu uzębienie psa. Na polecenie sędziego przewodnik sadza psa przy nodze i po komendzie "badanie" (lub "zęby") odchyla psu wargi (fafle), aby pokazać sędziemu zgryz psa, a następnie zęby boczne z lewej i prawej strony.
Na ocenę pozytywną pies musi siedzieć spokojnie, bez zmiany pozycji i dać obejrzeć sobie zęby. Ćwiczenie wykonuje się na smyczy.

9. Pozostawanie psa w pozycji siad przy próbach odwracania uwagi: 10 pkt.
Rozkazy: "siad".
Przewodnik udaje się z psem na wyznaczone miejsce i wydaje psu rozkaz "siad". Odpina smycz i odchodzi na odległość 20 kroków, po czym zatrzymuje się i odwraca do psa. Przewodnik powinien stać bez ruchu i nie wpływać na psa gestami, ani słowami. Na polecenie sędziego przewodnik wraca do psa, staje z jego prawej strony i wykonuje ćwiczenie nr 10.

10. Pozostawanie psa w pozycji waruj przy próbach odwracania uwagi: 10 pkt.
Rozkazy: "waruj", "siad".
Po zakończeniu ćwiczenia 9 na polecenie sędziego przewodnik dochodzi do psa i daje mu rozkaz "waruj", odchodzi od niego na odległość 20 kroków, zatrzymuje się i odwraca do psa. Przewodnik powinien stać bez ruchu i nie wpływać na psa gestami, ani słowami. Na polecenie sędziego przewodnik wraca do psa, staje z jego prawej strony i daje rozkaz siad. W czasie warowania nie wolno pozostawiać żadnych przedmiotów przy psie.

Punkty karne za błędy popełnione przez psa i przewodnika w czasie ćwiczeń na egzaminie PT:

-Trzymanie psa na napiętej (krótkiej) smyczy lub naciąganie jej w czasie chodzenia przy nodze przewodnika 1-4 pkt.
-Wybieganie psa, pozostawanie w tyle lub odchodzenie w bok podczas chodzenia przy nodze bez smyczy 2-4 pkt.
-Dopasowywanie przez przewodnika tempa swojego marszu lub biegu do tempa psa 1-2 pkt.
-Wydawanie psu podwójnych rozkazów lub używanie ich wielokrotnie (każdorazowo) 1 pkt.
-Wpływanie na psa niedozwolonymi metodami (doping) 1-5 pkt.
-Samowolne zmienianie przez psa pozycji w czasie zostawania (każdorazowo) 1 pkt.
-Nie wykonywanie przez psa rozkazów, podbiegnięcie w czasie ćwiczenia egzaminacyjnego do innych psów (zwierząt) i po trzykrotnym przywołaniu niepowrócenie do przewodnika – przerwanie ćwiczenia.
– Zatrzymywanie się i myszkowanie psa po ziemi w czasie wykonywanie
ćwiczenia 1-2 pkt.
– Przyjęcie przez psa innej pozycji niż wydana komenda (w marszu) 5 pkt.
– Podczas pozostawania psa na miejscu samowolne podchodzenie do przodu,
przesuwanie się lub tarzanie 1-5 pkt.
– Opuszczanie miejsca siadu lub warowania powyżej 10 kroków 10 pkt.
– Opieszałe wykonywanie ćwiczeń 1-4 pkt.
– Samowolne podnoszenie się psa z waruj przy podchodzeniu przewodnika 1-2 pkt.
– Lęk i niespokojne zachowanie się psa przy badaniu uzębienia 1-3 pkt.
– Podczas wyrzucania aportu samowolne wybieganie psa po aport 1-2 pkt.
– Bawienie się, gryzienie lub wypuszczanie aportu 1-4 pkt.
– Nie uchwycenie aportu za jego środek 1-2 pkt.
– Podbiegnięcie, podjęcie aportu i nieprzyniesienie go dokładnie do przewodnika 5-15 pkt.
– Podbiegnięcie do aportu przez psa lecz nie podjęcie go i nie przyniesienie do przewodnika lub podjęcie aportu i odbiegnięcie 30 pkt.
– Nie oddawanie aportu przewodnikowi na rozkaz "daj' 1-3 pkt.
– Wykonanie ćwiczenia "biegaj", "do nogi" na smyczy/lince do 10 metrów 15 pkt.
– Załatwianie się psa w czasie ćwiczeń 3-5 pkt.
– Inne błędy nie wymienione powyżej 1-5 pkt.

Schemat chodzenia psa przy nodze przewodnika:
link do obrazka:
Zobacz tu

Anna Filip

Praca sheltie przy owcach

Pewnego dnia przywiodła mnie moja decyzja do pięknego miasteczka Louka u Vysokeho Myta w Czechach, gdzie odbywały się egzaminy próby pasterskiego psa (po czesku ZVOP) i zawody w pasieniu owieczek. Była ze mną Ewa Kalendova z jej Barbie Girl Smaal Kim (Sally) jako osoba towarzysząca i robiąca zdjęcia.
Chciałabym tylko krótko przypomnieć co nieco z historii rasy. Ten mały elegancki piesek nie do wiary, ale przez stulecia pasł i pilnował stada owiec na wyspach Szetlandzkich, leżących pomiędzy Morzem Północnym i Oceanem Atlantykiem. Ekstremalne klimatyczne warunki i niedobór jedzenia wytwarzały specyficzną florę i faunę. Okoliczny świat poznał szetlanda dopiero na początku ubiegłego stulecia, po tym kiedy był w roku 1906 wystawiony na sławnej wystawie CRUFT w Anglii.
Przyjechałyśmy na miejsce. Wysiadając z samochodu, przywitało nas mnóstwo border collie.
Po prezentacji psów następowało zapoznanie się z egzaminami, jak to wszystko będzie wyglądało. Dowiedziałyśmy się, że praca każdej rasy pasterskiej jest inna. Owczarki zganiają zwierzęta do jednego stada, a potem stado prowadzą w kierunku człowieka. Psy pracują w bardzo bliskiej koordynacji z panem. Te psy nie pilnują ani nie bronią stada przed drapieżnikami. Psy pasterskie mają za zadanie pilnowania stada owiec, aby te nie rozbiegały się na wszystkie strony. Goniące psy mają za zadanie gonić stada nawet kilkadziesiąt km i pilnują aby ani jedna owieczka nie oddzieliła się. Ciekawe jest i to, ze instynkty te po 4 generacjach niestety zanikają.
Po całkowitej prezentacji i przedstawieniu się odbyły się egzaminy. Wzięłam Jessa (Jessy Joy Gold z Benesovske zahrady) w pobliże zagrody, w której były owce. Jess od razu zaczął instynktownie biegać wokoło zagrody i szczekać. Chwilę stałam z sędzią na miejscu i tylko obserwowaliśmy reakcje i zachowanie psa. Potem sędzia spróbował „balans”, tzn. pies miał być naprzeciwko, owieczka musiała by być ciągle miedzy nimi. Pies stado obiega w półkolach i utrzymuje je w całości. Przy próbie balansu idzie jego pan w kierunku psa i wzniesioną ręką próbuje mu zagrodzić drogę. W chwili, kiedy biegnący pies spotka człowieka jako przeszkodę, obróci się i biegnie na druga stronę. Po 5 min prób z sędzią, poszłam z Jessem do zagrody między owce. Moim zadaniem było znów zostać na miejscu i starać się nie mieć absolutnego wpływu na psa. On sam miał się zbliżyć do owiec i zacząć na nie szczekać. Jess próbował pokazać owieczkom swoją obecność i uniemożliwiał im wolne przechodzenie wewnątrz zagrody. Oczywistością było posłuszeństwo: psa musi się odwołać na zawołanie, na znak musiał położyć się.
Po chwili nam sędzia oznajmił, ze Jess złożył egzaminy!
A co się sędziowało? Oprócz zainteresowania psa pracą i posłuszeństwa, sędzia oceniał styl pracy, poruszanie się psa, jego koncentrację i zachowanie wobec owiec. Pies nie może bez powodu napaść owieczki albo być agresywnym. Nie może być też płochliwy. Na pasienie przede wszystkim jest dobry taki pies, który jest pewny siebie i umie sam decydować, który również współpracuje z człowiekiem i jest mu posłuszny. Dla przykładu mój drugi szetland zamiast owiec pilnował mnie.
Muszę jeszcze dodać, że cały dzień była wspaniała przyjacielska atmosfera, sędzia starał się nam początkującym jak najwięcej pomóc, w spokoju wszystko wyjaśniał. Ja osobiście odjeżdżałam z egzaminów z bardzo przyjemnymi uczuciami.
W tej chwili mogę powiedzieć, ze Jess jest pierwszym sheltie w Czechach, który ma złożone egzaminy na psa owczarskiego ZVOP. Mam nadzieję, że znajdą się następni chętni, którzy będą łamać barierę ogólnego zdania i pokażą, że także szetland może być psem pracującym.

Napisała: Petra Marešova (Czechy) Zdjęcia: Ewa Kalendova (Czechy)

Owczarek szetlandzki może szczekać przy pracy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Border collie pracuje cicho

Owczarek szetlandzki (sheltie) border collie
portal shetlie Little Star - pracujący sheltie praca przy owcach - poral sheltie Little Star

Na marginesie warto dodać, że w Polsce też odbywają się próby instynktu pasterskiego. Pies otrzymuje Protokół Próby Instynktu Pasterskiego (PIP)
Przykładowy arkusz oceny